ŚWIAT GDZIEŚ INDZIEJ | REŻ. MARCIN CZARNIK

Plakat do spektaklu pt. Świat gdzieś indziej. Na rozległym polu sięgającym aż po zamglony horyzont znajduje się siedmioro młodych ludzi: trzech mężczyzn i cztery kobiety, w jasnych strojach. Wszyscy kucają zapatrzeni w dal. Zza postaci wyłania się grafika przedstawiająca kolorowy, wzorzysty dywan. Wychodzące z wzoru dywanu skośne linie układają się w trójkąt i tworzą efekt drzwi do innego wymiaru. W górnej części plakatu napisy informacyjne oraz logotyp Akademii Sztuk Teatralnych.

Na podstawie powieści Johna Crowleya pt. Małe, duże – spektakl dyplomowy studentek i studentów IV r. Wydziału Aktorskiego AST w Krakowie.

Tłumaczenie: Justyna Gardzińska
Adaptacja tekstu, reżyseria i opieka pedagogiczna: Marcin Czarnik
Konsultacja dramaturgiczna: Marcin Napiórkowski
Scenografia, kostiumy, reżyseria świateł i choreografia: Milena Czarnik
Kierownictwo muzyczne: Wojciech Myrczek
Sound design: Mateusz Śniechowski (IV WA)
Wideo: Natan Berkowicz
Przygotowanie wokalne: Justyna Motylska
Choreografia układu walki: Tomasz Wesołowski
Efekty kaskaderskie: Tadeusz Widomski
Asystentka reżysera: Julia Turczynowicz-Suszycka (IV WA)
Asystentka scenografki: Adela Bukowy (III ASP)
Obsada:
Julia Latosińska – Alice
Aleksandra Marcinkowska – Sophie
Przemysław Płaczek – Auberon
Aleksander Raczek – George/Eigenblick
Hanna Szurgot – Sylvie
Mateusz Śniechowski – Smoky
Julia Turczynowicz-Suszycka – Ariel/Lilac
oraz zespół muzyczny w składzie: Wojciech Długosz (perkusja),
Jan Kusek (instrumenty klawiszowe)

Premiera: 4 lutego 2023 r., godz. 19:00
Scena im. Stanisława Wyspiańskiego | ul. Straszewskiego 22
Czas trwania: 180 min. (1 przerwa)
Wiek: od 15 lat

Informacja: Dział Teatru AST i promocji
tel. 12 362 71 30, bilety@ast.krakow.pl

Wyobraźcie sobie Nasze magiczne Encanto tyle że odbite w niepokojącym, mrocznym zwierciadle. To właśnie Małe, duże – powieściowy pierwowzór Świata gdzieś indziej. Tutaj Magiczny Dar ma w sobie wiele smutku i ambiwalencji. Bliżej mu do ciążącej nad kolejnymi pokoleniami klątwy niż do cudownych mocy znanych z disneyowskich animacji.

Harold Bloom, jeden z najbardziej utytułowanych literaturoznawców naszych czasów, nazywa Małe, duże nieodkrytym arcydziełem. „Sądzę, że to najlepsza książka tego rodzaju od czasu Alicji w krainie czarów Lewisa Carolla” – pisze. Jednak nie jest to lektura łatwa. Nawet Bloom, zawodowo zajmujący się książkami, podkreśla, że Małe, duże to dzieło, które trzeba czytać wiele razy i za każdym razem odkrywa się w nim coś nowego. Zupełnie jak labiryntowy, czarodziejski dom Edgewood, który stanowi tu główne miejsce akcji.

Dla Marcina Czarnika i pracujących z nim młodych artystów zaczarowany dom staje się przede wszystkim metaforą teatru. To dziwne miejsce, które istnieje trochę naprawdę, a trochę umownie, dzięki czemu obnaża umowność wszystkiego, co braliśmy za bezdyskusyjnie realne. Miejsce, w którym czary zderzają się z rzeczywistością, pozwalając nam doświadczyć zarówno magiczności zwyczajnego, jak i – co jeszcze ciekawsze – rozczarowującej prozy kryjącej się za każdą magią.

Jedna z bohaterek powieści skarży się, że nasz świat, z którego wygnano mity, stracił sens i stanął na głowie. Ale może nie wszystko stracone? Może na naszej mapie wciąż zaznaczono punkty mocy, owe drzwi między światami? Tyle, że miejsca takiego nie nazywamy już dziś uroczyskiem ani zaklętym kręgiem, lecz po prostu – teatrem.

Marcin Napiórkowski

UWAGA: W spektaklu wykorzystuje się efekt świateł stroboskopowych.