Premiera spektaklu „Anioły w Ameryce” Tony’ego Kushnera | reż. Michał Borczuch | 23.09.2023

---

---

Świat „Aniołów w Ameryce” to epicka opowieść o mrocznych czasach epidemii AIDS. Ale tutaj mrok ma smak i zapach, kolor i dziwny blask. Rozpaczy zawsze towarzyszy ekstatyczna radość. Życie w ciągłym ruchu. Wbrew śmierci, wbrew społecznej nietolerancji i niesprawiedliwości.
Dla pokolenia dzisiejszych dwudziestolatków historyczne tło może być strange (wiemy już, że epidemie AIDS można zatrzymać, mamy profilaktykę, PrEP i zaawansowane leki), ale jak w „Stranger Things” w „Aniołach” Kushnera to miłość i pożądanie napędzają najbardziej irracjonalne przemiany. Sprawiedliwość wygrywa. Zło zostaje ukarane. Mamy tutaj dwóch herosów: dobrego (Prior Walter) i złego (Roy M. Cohn), którzy mierzą się z najczarniejszą z nocy. Mamy też zwykłych ludzi, wierzących i niewierzących, podejmujących często impulsywne decyzje, które prowadzą ich do  odkryć co do siebie samych  i świata, który tętni dookoła. Kim jesteś? Kogo kochasz? Czy potrafisz wybaczyć? Jako kto umrzesz?
Nie trzeba uwspółcześniać tej sztuki w teatrze, żeby wybrzmiała jej bolesna aktualność, tutaj w Polsce w 2023 roku.  Nietolerancja i uprzedzenia trzymają się u nas mocno. Dla młodych aktorek i aktorów to wyzwanie wejść w odległy świat, który nagle staje się bardzo bliski, prywatny. Patrząc na próby myślę, że to doświadczenie może ich przerażać i zachwycać jednocześnie.  A zagadki tekstu Kushnera najlepiej sprawdzić na własnej skórze, przez pot i łzy.  Nie trzeba ich rozwiązać wystarczy je poczuć.  – Michał Borczuch

---

Po usłyszeniu tytułu byłam pozytywnie nastawiona. Po wspólnym czytaniu i obejrzeniu serialu nabrałam jeszcze więcej pewności. Cały czas odkrywamy w tekście zupełnie nowe sensy i jest to bardzo ciekawe, rozwijające doświadczenie.
– Wiktoria Karbownik

Po pierwszym czytaniu tekstu poczułem, jak absolutnie przeciwstawne emocje może on wzbudzać i jak różnymi barwami jest nasycony. Miałem emocjonalny rollercoaster: od wzruszenia przez śmiech aż do autentycznego wkurzenia.
– Denis Kudijenko

Pierwsza myśl po obejrzeniu serialu: Louis to najnudniejsza postać w całym dramacie, mam nadzieję, że nie będę go grał.
– Jakub Żółtaszek

Tekst „Aniołów…” był dla mnie nowością. Najbardziej poruszyła mnie sama idea opisu dramatycznych wydarzeń poprzez epicki styl, z dużym poczuciem humoru i wdziękiem. Tragiczne okoliczności zmieniają się w przygodę. Poza tym jest to wspaniały materiał do pracy.
– Polina Chabatarova

Mój bohater jest z pozoru ułożony i żyje w zgodzie z moralnymi zasadami, jednak toczy wewnętrzną walkę ze swoimi pragnieniami. Staram się myśleć o Joe jak o zagubionym koledze, któremu jestem w stanie pomóc znaleźć swoją drogę.
– Maciej Kamiński

Bardzo spodobał mi się realizm dialogów, ich codzienność, może to też sprawa dobrego tłumaczenia. No i przede wszystkim jest to bardzo zabawny tekst. Im jednak bardziej się w niego wgryzam, tym więcej zaczynam czuć w nim patosu.
– Michał Badeński

Sztuka Tony’ego Kushnera to duże wyzwanie aktorskie, a biorąc pod uwagę, że to dyplom – duży potencjał i możliwości na stworzenie wyrazistych ról. Z każdym kolejnym czytaniem utwierdzałem się w przekonaniu, że będzie to „kopalnia”, w której będziemy stale odkrywać coś nowego.
– Kacper Kujawa

„Anioły…” w ustach młodych ludzi zyskują lekkość, która w zderzeniu z opowieścią o chorobie i śmierci, staje się zaskakująco rozdzierająca emocjonalnie. Postać Harper daje mi możliwość głębokiego rozpoznania współczesnych znaczeń kobiecości.
– Zofia Justyńska

Po pierwszym czytaniu kupiłem sobie atlas zaświatów. Po serialu wiedziałem, że zagram Roya. Gram Priora. Teraz jestem prorokiem i błogosławię Was. Oto mój wkład do tak zwanej Teologii. Nie wyobrażałem sobie, że popadnie w obłęd może być takie trudne.
– Marek Puchowski