Reżyserka teatralna. Absolwentka teatrologii na Uniwersytecie Jagiellońskim (1992) i Wydziału Reżyserii Dramatu w PWST w Krakowie (1997).
Debiutowała w 1996 w Teatrze im. W. Horzycy w Toruniu Karykaturami J.A. Kisielewskiego. W 1997 roku otrzymała ministerialną nagrodę im. B. Korzeniewskiego przyznawaną wówczas początkującym reżyserom.
W latach 1996-2012 współpracowała z teatrami w Toruniu, Opolu, Łodzi, Kaliszu, Bydgoszczy, Poznaniu, Wrocławiu, Warszawie, Krakowie, a także Akademią Teatralną w Warszawie i PWST w Krakowie, realizując głównie dramaturgię i prozę współczesną. Od 2006 do 2012 roku była Dyrektorką Artystyczną toruńskiego teatru oraz doradczynią programową Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego KONTAKT. W 2011 roku wspólnie z Jadwigą Oleradzką powołała do życia Festiwal Debiutantów PIERWSZY KONTAKT, który do dziś promuje młodych artystów teatru. W latach 2012 – 2016 pełniła funkcję Kierownika Artystycznego nowopowstałego Małopolskiego Ogrodu Sztuki, wówczas interdyscyplinarnej części Teatru im. J. Słowackiego w Krakowie.
Jest laureatką wielu festiwali teatralnych, m. in.: Międzynarodowego Festiwalu Midsummer Nights Dream w Tallinie (2000 Końcówka S. Beckett), Festiwalu Sztuki Reżyserskiej Interpretacje w Katowicach (2000 – Kaleka z Inishmaan M.Mcdonagh), Festiwalu Kontrapunkt w Szczecinie (2003 – Samotny Zachód M. Mcdonagh i 2005 – Kamień i popioły D Danis), Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy (2004 – Kamień i popioły i Portugalia Z. Egressy), Festiwalu Dramaturgii Współczesnej w Zabrzu (2004 – Portugalia, 2007 – Plaża. P Assmusen). W 2008 otrzymała Laur Konrada i Nagrodę Publiczności katowickich Interpretacji za spektakl Pakujemy manatki H. Levina, w tym samym roku była nominowana do Paszportu Polityki. Zrealizowane w krakowskim Teatrze im. J. Słowackiego Rozmowy poufne I. Bergmana otrzymały m.in. Nagrodę Dziennikarzy na międzynarodowym festiwalu KONTAKT w 2009, Za chwilę P. Assmusena – nagrodę im. S. Wyspiańskiego za wydarzenie teatralne Krakowa 2012. Spektakl na podstawie powieści Vedrany Rudan Murzyni we Florencji z Teatru Nowego Proxima ponownie otrzymał krakowską Nagrodę im. S. Wyspiańskiego za wydarzenie roku 2017 w teatrze nieinstytucjonalnym.
O kilku lat reżyserka oddaje głos niemal wyłącznie kobietom-autorkom i aktorkom. W 2018 w warszawskim Teatrze Dramatycznym stworzyła kolejną adaptację powieści Vedrany Rudan Miłość od ostatniego wejrzenia, obsypaną nagrodami na Festiwalu Dramaturgii Współczesnej w Zabrzu w 2019. W krakowskim Teatrze Nowym Proxima zrealizowała Kobiety objaśniają mi świat według własnego scenariusza (wspólnie z Anną Bas). Spektakl ten został wyróżniony przez jury festiwalu Boska Komedia 2019 nagrodą specjalną za „ducha aktywizmu”.
W duchu feministycznym stworzyła również Psy ras drobnych według prozy Olgi Hund (w warszawskim Teatrze Dramatycznym 2021) i spektakl-manifest inspirowany ruchem Strajku Kobiet Czarownice. Wszystkich nas nie spalicie (w Teatrze Nowym Proxima 2021).
Od kilku lat współpracuje również z Teatrem Ateneum w Warszawie (Ojciec F. Zellera 2017, Nad czarnym jeziorem D. Loher 2019 i To wiem na pewno A. Bovella 2022).
Od 2013 jest pedagożką krakowskiej Akademii Sztuk Teatralnych, od 2016 pełniła funkcję Dziekanki Wydziału Reżyserii Dramatu AST. W 2019 uczestniczyła w konferencji „Zmiana- teraz! O czym milczeliśmy w szkołach teatralnych” w warszawskiej Akademii Teatralnej. W 2019 i 2020 brała udział w pracach nad Kodeksem Etyki i Kodeksem Rzecznika ds. Etyki w AST. Z funkcji Dziekanki WRD zrezygnowała w lipcu 2021 r.
W 2018 r. uzyskała stopień doktora habilitowanego. W AST zatrudniona jest na stanowisku profesora i prowadzi zajęcia z przedmiotu Praca z aktorem.