Dr hab. Jacek Orłowski urodził się w 1965 roku we Wrocławiu. Jest absolwentem filozofii Uniwersytetu Wrocławskiego (1990) i Wydziału Reżyserii Dramatu PWST w Krakowie (1994).
W latach 2008-2012 pełnił funkcję dziekana Wydziału Reżyserii Dramatu w PWST w Krakowie. Obecnie pracuje na stanowisku profesora na Wydziale Reżyserii Dramatu krakowskiej Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego i na Wydziale Aktorskim w Szkole Filmowej w Łodzi.
W okresie studiów uniwersyteckich od 1985 do 1990 r. aktywnie działał w obszarze kultury studenckiej. Prowadził Studencki Teatr Prób i uczestniczył jako członek redakcji w pracach zespołu tworzącego kwartalnik „Mandragora”.
Jeszcze jako student został zaproszony do współpracy przy tworzeniu programu Fundacji Kultury Studenckiej „Universitas” powołanej przez Samorząd Studentów Uniwersytetu Wrocławskiego i NZS. Po powstaniu Fundacji został wybrany na stanowisko przewodniczącego zarządu.
Jednocześnie jako student V roku filozofii rozpoczął pracę na stanowisku asystenta stażysty w Instytucie Socjologii na Uniwersytecie Wrocławskim. Po ukończeniu studiów filozoficznych w 1990 r. podjął naukę na Wydziale Reżyserii Dramatu PWST w Krakowie.
W tym czasie współpracował z wrocławskim „Notatnikiem Teatralnym” jako autor esejów poświęconych kulturze współczesnej.
Pierwsze przedstawienia w teatrze profesjonalnym zrealizował na drugim roku studiów w PWST w Krakowie. W 1992 r. wyreżyserował w Teatrze Powszechnym w Łodzi przedstawienie pt. „Tutam” Bogusława Schaeffera pod opieką artystyczną Mikołaja Grabowskiego oraz spektakl dyplomowy pt. „Wyspy Galapagos” Helmuta Kajzara pod opieką artystyczną Krystiana Lupy w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu.
W 1994 roku kończąc studia reżyserskie napisał pracę magisterską pt. „Dramat człowieka w świetle augustyńskiej teologii łaski” pod opieką ks. prof. Józefa Tischnera. W tym samym roku otrzymał nagrodę dla wyróżniającego się reżysera młodego pokolenia im. Bohdana Korzeniewskiego przyznaną przez Ministerstwo Kultury i Sztuki.
Po ukończeniu studiów aktywnie pracował jako reżyser na scenach teatrów Wrocławia, Poznania, Warszawy i Łodzi, a także w Teatrze Telewizji.
Od debiutu do dnia dzisiejszego jest szczególnie związany z życiem teatralnym Łodzi. W 1996 roku przygotował kolejną premierę w Teatrze Powszechnym w Łodzi (Semen Złotnikow „Przyszedł mężczyzna do kobiety”), a w 1997 roku realizuje spektakl dyplomowy ze studentami Szkoły Filmowej (Maksym Gorki „Letnicy”). W latach 1998 – 2000 pracował w Teatrze Powszechnym w Łodzi na stanowisku konsultanta programowego. Następnie współpracował z Teatrem Nowym, a w roku 2000 rozpoczął pracę w Teatrze im. S. Jaracza, gdzie wyreżyserował m.in. słynną trylogię monodramów E. Bogosiana: „Seks, prochy, rock and roll”, „Czołem wbijając gwoździe w podłogę” i „Obudź się i poczuj smak kawy” z Bronisławem Wrocławskim, a także m.in. „Wujaszka Wanię” A. Czechowa, „Śmierć Komiwojażera” A. Millera, „Opowieści Lasku Wiedeńskiego” O. Horvatha, „Przypadek Iwana Iljicza” L. Tołstoja, „Karamazow” F. Dostojewskiego, „Boże mój” Anat Gov oraz „Trzy siostry” A. Czechowa.
Od roku 2016 pełni funkcję prezesa w Fundacji Instytut Teatralny im. Mieczysława Hertza.
17 lutego 2020 roku w Teatrze Nowym im. Kazimierza Dejmka w Łodzi odbyła się inauguracja autorskiego projektu dr hab. Jacka Orłowskiego pt. „Mistrzowska Akademia Teatralna. Międzynarodowe Forum Nowych Praktyk Edukacyjnych i Teatralnych”, który jest realizowany przez Fundację Instytut Teatralny im. Mieczysława Hertza we współpracy z partnerami z Polski i zagranicy.
Za swoją działalność artystyczną otrzymał liczne nagrody i wyróżnienia na ogólnopolskich festiwalach teatralnych. W 2010 roku został uhonorowany Brązowym Medalem Zasłużony Kulturze „Gloria Artis”.